Is dat erg pijnlijk. Ook als ouder. ZEKER als ouder. Aan de zijlijn staan. Het zo graag zelf oplossen. De machteloosheid. Het verdriet van je kind voelen.
En dan is er die reflex.
Om je kind te overbeschermen. Om het af te schermen. Om het heft in eigen handen te nemen. Om te wensen dat iedereen meteen ingrijpt. De juf of meester. De directie. Je overweegt je kind van school te halen. Inderdaad. Maatregelen die kunnen werken. Jammer genoeg vaak slechts tijdelijk.
Want je kind overbeschermen of iedereen motiveren om voor hem of haar in de bres te springen LOST HET PROBLEEM NIET OP.
Het kind in zijn of haar KRACHT zetten WEL. Stap voor stap. Verwerken van emoties. Bouwen aan een gezond gevoel van eigenwaarde. Vergroten van zelfvertrouwen. De dingen in perspectief zetten. Uitleggen dat de pestkoppen de losers zijn. Dat de eigen kwetsbare energie die pestkoppen aantrekt. Aanleren van nieuwe, effectieve gedragspatronen. Mentale veerkracht.
Kortom: de WEERBAARHEID van het kind staat centraal. Het geloof in je kind. Het samen terug op peil brengen van zijn of haar geloof in ZICHZELF.
En het werkt! De neerwaartse spiraal wordt omgebogen naar een OPWAARTSE. De vicieuze cirkel wordt doorbroken.
Ogen gaan weer glanzen. Schouders terug rechtop. Onbezorgd en vrolijk lachen.
Getuige zijn van die transformatie. Het doet iets met me. Elke keer weer.
