U MAAKT DE BALANS OP

Via een kennis, na een scheiding, ben ik terecht gekomen bij Veerle. Ik had geen idee wat ik moest verwachten. Maar door de situatie waarin ik mij toen bevond, moest ik iets doen. Ik was mezelf helemaal kwijt. Had geen enkel geloof meer in mijn persoon, in de mensen rondom mij... kortom in het leven. Na enkele gesprekken begon het te beteren, ik voelde me sterker als mens en kreeg weer hoop voor de toekomst. Als je ergens mee zit, is het zo goed om dit eens met een neutraal iemand te delen. Onbevooroordeeld, met goede en nuchtere raad. Als je twijfelt...gewoon doen! Je hebt niets te verliezen.

Veerle heeft me heel erg geholpen in een zeer persoonlijk traject. Dankzij haar heb ik geleerd in mijn kracht te leren blijven onder moeilijke omstandigheden. Het lukt me nu veel beter om dicht bij mezelf te blijven. Ik heb meer zelfvertrouwen ontwikkeld en kan sneller schakelen als blijkt dat ik terug begin “te pleasen”, iets dat heel erg in mijn karakter ligt. Ik durf meer bij mijn standpunt te blijven en voel beter aan wat ik nodig heb. Dit maakt dat ik ook voor mijn gezin er meer en beter kan zijn. Op professioneel vlak heeft ze ook eenzelfde impact kunnen hebben voor mijn medewerkers. Zo schakelde ik haar reeds in voor een workshop om beter met moeilijke klanten om te gaan. Mijn medewerkers waren zeer lovend over haar inbreng.

Veerle heeft mijn visie op de wereld en de visie over mezelf geopend, in die zin dat ik alles anders bekijk! Een positieve kijk op het leven en een positieve houding naar mezelf toe! Ik heb meer zelfvertrouwen gekregen! Zonder haar weet ik niet waar ik nu zou staan! Dank je wel Veerle, dank je dat je op mijn pad kwam! What’s meant to be, is meant to be 🖤

Mijn dochter Axelle is van nature een piekeraar en heeft de neiging om rond elke situatie een doemscenario te creeëren. Samen met Veerle ‘denken’ we veel, maar ‘doen’ we nog veel meer. Heel veel tips en resultaat. Ze is er altijd voor ons en helpt ons samen het ‘pad van het leven vol gedachten’ moedig te bewandelen.

Veerle, Het was een moeilijke stap voor mij om contact met je op te nemen, maar het is uiteindelijk de beste stap die ik gezet heb... Ik kwam uit een relatiebreuk. Dit gaf me een heel laag zelfbeeld en het maakte me ongelukkig. Door de gesprekken met jou en de tips die je me gaf om terug gelukkig te worden is dit me gelukt De manier waarop je het aanpakt is top. Je luistert, je praat, je voelt aan... Ik keek altijd uit naar onze sessies. Ik voel me sterker dan ooit. Dankjewel!

Door de jaren heen ben ik bij 2 verschillende psychologen geweest maar dit viel telkens tegen. Daardoor had ik de hoop een beetje opgegeven en had ik het gevoel dat ik het beter zelf kon oplossen. Na een tijdje merkte ik toch dat het moeilijk was voor mij om mijn problemen zelf op te lossen. Via via ben ik bij Veerle terecht gekomen. De eerste sessie merkte ik al snel dat zij een lieve, zachte vrouw is met een groot hart. Het klikte direct en er is niks zo fijn als met iemand praten die je echt begrijpt. Het is haar passie om mensen te helpen en ze doet dit met hart en ziel. We gingen stap per stap te werk. Ik vind haar aanpak zeer goed en ze weet waarover ze spreekt. Na een aantal sessies merkte ik dat ik al snel vooruitgang boekte en daardoor sta ik nu ook sterker in mijn schoenen. Het waren leerrijke sessies die ik heel mijn leven meeneem. Dankzij Veerle heb ik nu ook terug een positief beeld over therapie.

Ik maakte kennis met Veerle in 2016. Doorheen de interacties die ik met haar sedertdien had, werd duidelijk dat zij niet alleen een vaardige mental coach is, maar ook dat Veerle beschikt over een sterk analytisch vermogen. Dit stelt haar in staat om situaties snel en correct te taxeren. Bijzonder aangenaam is het te ervaren hoe Veerle je begeleidt om de energie in jezelf terug te vinden. En ronduit knap is het om te zien hoe ze bij kinderen erin slaagt om hun muizenissen een plaats te geven, zodat ze weer vrij en zorgeloos zichzelf kunnen ontplooien. Vandaag is Veerle een vertrouwenspersoon voor mij en mijn kinderen. Wanneer het nodig is, wordt er met haar een afspraak gemaakt. Veerle maakt het verschil door haar opleiding, kennis, achtergrond, ervaringskennis in haar gezin met haar echtgenoot en haar kinderen en door haar realistische en positieve ingesteldheid.

Mijn ervaring bij Veerle heeft mij tot een heel ander mens gemaakt in de zin van hoe omgaan met mijn situatie. Een relatiebreuk is nooit prettig en toch hebben we er leren mee omgaan. Ik moet zeggen dat ik er vrij sterk ben uitgekomen. Ik ben veel rustiger geworden, ook in andere situaties zoals met vervelende klanten enz.... Gewoon door even stop te zeggen en na te denken voor we weer eens iets zeggen waar we later spijt van krijgen. Gewoon gewoon doen, rustig en duidelijk mijn grenzen aangeven (tot hier en niet verder). Ik heb geleerd om niet altijd automatisch ‘ja’ te zeggen. Daarnaast is mijn zelfvertrouwen door onze gesprekken enorm sterk geworden. Ik dacht steeds: “Ik ben maar een stom ‘chauffeurke’”, maar ondertussen een kanjer van een ‘chauffeurke’ geworden die leren praten heeft en zeker heeft leren luisteren. Dan nog een belangrijk punt: het omgaan met pubers. In mijn nieuwe relatie (Sandra) is er Zenne, haar zoon. Hij heeft een heel moeilijke periode achter de rug (16 jaar). Uit de gesprekken met Veerle heb ik geleerd hoe ik het best met hem kan omgaan . En voor mij was het al snel duidelijk: gewoon luisteren naar hem. Echt waar, de band die ik nu met dat kerelke heb, is gewoon fantastisch. Samen doen we nu overal onderhoud van tuinen, gewoon uit het niets. Ons werk waar we fier op zijn, elke keer opnieuw. En ambiance verzekerd. Dan is er nog de ruimte om mezelf terug te fluiten, om eens een moment voor mezelf in te lassen. Er is zoveel waar we over gesproken hebben en waar ik tot op de dag van vandaag mee geconfronteerd word. Op die momenten denk ik nog steeds aan hoe Veerle dit zou aanpakken. Veerle, nogmaals dank voor alles en ik spreek nog eens af binnenkort voor een update .

Veerle had snel door wat er speelde bij mijn zoon. Je merkte dat ze heel belezen is en door haar ervaring met haar eigen kinderen (van erg uiteenlopende leeftijd) weet ze hoe het er in elke leeftijdsgroep in de realiteit aan toegaat. Ze had een aantal praktische “trucjes” die ze mijn zoon (en nadien ook ons als ouders) aanleerde. Hierdoor voelden wij al na enkele sessies verbetering en mijn zoon vond het ook erg zinvol. We hebben even getwijfeld om het te doen, maar zijn achteraf toch heel blij dat we het wel hebben gedaan.

2007: een onverwachte scheiding voor mij Voor mij stortte mijn wereld in, maar wat ik het allerergste vond, mijn kinderen (nog heel jong, 3,5 en 5 jaar oud) hadden vanaf toen een gebroken gezin. Ik kom zelf uit een warm gezin en heb een zalige jeugd gehad. Gelukkig wist ik op dat moment nog niet hoe moeilijk het zou worden. Nu begrijp ik soms nog steeds niet hoe ik ben blijven rechtstaan.Het werd eerst en vooral een lange vechtscheiding en dat is sowieso niet gezond voor kinderen. Ik was en ben nog steeds geen voorstander van co-ouderschap. Dit kan volgens mij enkel werken als er een goede communicatie is en als de kinderen een bepaalde leeftijd hebben (niet té jong). De rechtbank sprak vanaf die tijd bijna altijd co-ouderschap uit. Mijn ex gaf zelf aan dat hij het vroeg om mij te raken omdat hij wist dat enkel dat mij pijn zou doen. Hun nieuwe stiefmoeder was voor hen letterlijk een stiefmoeder zoals in sommige sprookjes. Veerle kan nu wel beamen dat ik niet overdrijf. Ze had zelf een kinderwens, maar mijn ex wilde geen kinderen meer en de 2 kinderen die ze erbij kreeg, die wilde ze niet. En dat liet ze erg duidelijk merken. De kinderen werden gekleineerd, voor onbenullige zaken gestraft, … en het ergste van alles: papa kwam niet voor hen op, maar steunde zijn vriendin. Dit heeft 9 jaar geduurd. Toen de jongste 5 jaar was, kregen we een ongerust telefoontje van zijn school. Hij had op school verteld hoe verdrietig hij was en hoe bang hij was van zijn plusmama: hij zei toen letterlijk “ik wil dood”. Het CLB werd erbij gehaald en ook papa en ik werden erbij betrokken. Papa en ik “moesten” naar een therapeut (niet Veerle!) zodat de communicatie beter werd. Daar speelde papa weer een spelletje zoals op de rechtbank: hij wilde een goede papa zijn en stelde bijv. voor om een koffertje met lievelingsspullen mee te geven zodat de wissel minder hard werd. In werkelijkheid mochten de kinderen hun knuffel nog niet eens meenemen, dat was “kinderachtig”. Ik werd er moedeloos van, de rechtbank, de deskundigen, … iedereen trapte in zijn leugens. Praten met papa ging helemaal niet. Hij werd dan nog bozer op de kinderen en zij kregen het te verduren. Elke dinsdagavond tranen, want de dag nadien vertrokken ze naar papa. Hun schoolresultaten leden eronder, ze werden nog meer teruggetrokken dan dat ze al waren, … Ik ben een aantal keren terecht gekomen bij een therapeut. Deze zeiden dan dat het enkel zin had als papa er ook bij gehaald werd. Dat wilden ze absoluut niet! Begrijpelijk, want dan werd het enkel erger. We probeerden de kinderen sterker te maken, maar ze durfden nooit eens tegen papa zeggen dat ze het zo moeilijk hadden. De eerste vrouw van mijn nieuwe partner is gestorven aan kanker. Hij heeft mijn kinderen van dichtbij mee zien opgroeien en zei vaak dat zo’n scheiding erger is dan een overlijden. Een sterfgeval (zeker van een jong iemand) slijt nooit, maar je kan het op een bepaald moment een plaats geven. Bij ons bleef het moeilijk. Hij is er wel altijd voor hen geweest en steunde mij door dik en dun. Het probleem was dat de kinderen groter werden maar nooit durfden reageren. Ik mocht niet van hen en als ik het toch deed, was er alleen maar klinkende ruzie tussen hun papa en mij. Ik heb soms raad gevraagd bij hulpinstanties (CAW), jeugdrechtbank, de advocaat, … wat ik kon doen. Maar ze zeiden allemaal hetzelfde: zolang er geen ernstig misbruik is (alcohol, drugs, …) en de kinderen zo’n jonge leeftijd hebben, heeft het geen zin dat je een andere regeling vraagt via de rechtbank. En ook: de kinderen moeten het zelf zeggen en reageren. Dat lukte niet. Dat durfden ze niet. De zomer van 2016: vreselijk. De kinderen zagen op tegen de periode dat ze naar papa moesten. Toen ze terugkwamen, zag ik al bij het uitstappen hoe erg het was geweest. Papa was de oprit nog niet af of de tranen en verhalen kwamen. Onze vakantieperiode met de kinderen werd overschaduwd door verdriet: wanneer moeten we terug? Kan je niks doen mama? Ik wil niet meer. De jongste had nachtmerries en schreeuwde lelijke dingen over zijn stiefmama. Via een collega (vriendin) kwam ik terecht bij Veerle. Ik belde haar en zelfs tijdens dat eerste telefoongesprek had ik een goed gevoel, ze nam de tijd en zei dat dit niet langer meer zo verder kon. Het eerste gesprek ben ik alleen naar haar geweest en daarna heeft ze de kinderen een aantal keren gezien. Ze luisterde en gaf ze in eerste instantie tips (aan de hand van verhaaltjes/opdrachten/…) hoe ze er beter mee konden omgaan. Zodat de periode bij papa iets gemakkelijker werd voor henzelf. Langzaamaan leerde ze hen ook hoe zij konden reageren. Dat het hun fout niet was… Ook mij hielp dit enorm. Veerle zei dat het tijd was dat ik ermee verder ging. Ondertussen waren de kinderen 13 en 14,5 jaar en er zou al naar hen geluisterd worden op de rechtbank. Ik nam terug contact op met de advocaat. Er werden 2 deskundigen aangesteld. Er kwam een heel harde tijd aan. Papa werd natuurlijk heel erg kwaad. Zijn vriendin moest op de hoogte gebracht worden en zij pikte dit niet. Ondertussen was de oudste veel sterker geworden en zij durfde te reageren. Op een gegeven moment hebben de kinderen gezegd dat ze nog enkel naar papa wilde komen als de vriendin er niet was. Veerle leerde hen hoe ze iets konden verwoorden en hoe ze konden aangeven aan papa dat ze hem wel graag zagen maar wat er allemaal gebeurde als hij er niet was (en soms ook als hij er wel was, maar niet reageerde). Papa werd bozer en ik was verwonderd hoe sterk mijn dochter bleef. De deskundigen (een koppel) waar we naartoe moesten gaan, waren erg verschillend. De vrouw luisterde naar de kinderen. Haar man zei op een gegeven moment tegen mij: “Ik heb met hem gesproken en hij is helemaal anders dan jij en de kinderen hem beschrijven”. Ik wist genoeg. Weer iemand die de mooie verhaaltjes van mijn ex geloofde. De relatie tussen papa en de vriendin bleef duren, papa zei rechtuit tegen de kinderen dat hij koos voor zijn vriendin. De kinderen bleven naar Veerle gaan, want ondanks dat ze sterker waren geworden (vooral de oudste dochter dan), bevonden ze zich in een bikkelharde strijd en het is en blijft wel hun papa. Ik wilde niet dat hun band met hem werd verbroken, ik wilde enkel dat hij eens luisterde naar hen en inzag hoe erg de situatie was. Na een tijd is de relatie dan toch gestrand. De kinderen waren zo opgelucht. Ik hoopte vanaf toen op rust. Helaas kan ik dit 2 jaar later nog niet zeggen. Papa wisselt continu van relatie en zet maar 1 persoon op de bovenste plaats, dat is hijzelf. De kinderen zijn echter ouder geworden en zien dit nu zelf in. Het is en blijft soms hard. Er zijn dus nog steeds momenten dat de kinderen (elk apart) naar Veerle gaan, want ze willen zich terug gelukkig voelen en ze moeten blijven leren omgaan met de egocentrische trekken van papa. Ze vertellen bij Veerle wat ze zelf willen, ik ben daar niet bij en dat is goed zo. Voor mij is het mijn ex die mij, maar vooral mijn kinderen veel verdriet heeft aangedaan. Voor hen is het hun papa en hoe moeilijk het ook geweest is en soms nog is, kinderen zijn loyaal ten opzichte van hun ouders. Ik ben ervan overtuigd dat de hele ommekeer is gekomen dankzij Veerle: zij maakte de kinderen sterker. Vanaf dat moment veranderde alles. Hun papa blijft dezelfde persoon en het is soms heel moeilijk voor de kinderen om te zien dat zij nooit op de eerste plaats staan voor hem. Maar zij weten nu dat het niet aan hen ligt, ze weten hoe ze er beter mee om kunnen gaan en hoe ze kunnen reageren, … Ik ben Veerle ontzettend dankbaar hiervoor. De kinderen gingen de jaren voorheen regelmatig naar een therapeut, maar dit haalde weinig tot niets uit. Ze waren in de zomer van 2016 dus vrij sceptisch toen ik voorstelde om eens naar Veerle te gaan. Maar bij Veerle was het anders, ze vertelden over hun problemen en verdriet en hebben er altijd heel veel aan gehad. Ze vroegen vaak zelf: “Mama, kan ik nog eens naar Veerle?”. Duizend keer dankjewel Veerle XXX

Laure was niet meer dezelfde na de scheiding. Veel huilen en ze wilde niet naar haar papa. Ze hing heel veel aan mij, haar mama. Ze wilde ook niks meer alleen doen zonder mij. Ze was heel onzeker. Mijn omschrijving: "een bang vogeltje". Opeens ging het ook op school niet meer goed. Ze had heel veel faalangst en haar resultaten en welbevinden gingen zeer snel achteruit. Tijd voor hulp dus. We kwamen terecht bij Veerle Wissels. Met grote sprongen ging Laure vooruit. Het was ongeloofelijk hoe snel. Laure keek ook iedere keer weer uit naar een nieuwe sessie. Haar resultaten op school gingen terug vooruit. Maar nog veel belangrijker: haar welbevinen en levenslust namen toe. Ook probeert ze nu het positieve te halen uit de bezoeken aan haar papa. Laure is nu een zelfzekere meid met veel pit. Iedere dag denkt ze aan haar oefeningen en ze praat er nog steeds over.

Ondanks dat ik voor mijn zoon kwam, kon ik ook mijn verhaal kwijt, met de nodige tranen. Ik voelde me erg begrepen en kreeg vooral het gevoel: “ok, we zijn goed bezig als gezin.” Voor mijn zoontje vond ik de opdrachten echt op maat. Hij heeft er heel veel aan gehad. Iedere dag dat ik met hem een opdracht deed, zag ik dat hij zich terug beter, veiliger en gelukkiger voelde. Wanneer ik nu merk dat het wat minder met hem gaat, haal ik een opdracht naar boven, afhankelijk van zijn gemoed en doe ik die samen met hem. Zo zie ik dan dat hij weer heel snel beter in zijn vel zit.

Mijn kind had het op een bepaald moment wat moeilijker om voor zichzelf op te komen. Toen ik merkte dat mijn tips niet hielpen, heb ik Veerle van Bewust In Balans gecontacteerd. Aan de hand van o.a. rollenspelen leerde Veerle mijn kind om sterker in haar schoenen te staan. Door enkele one-to-one gesprekken met praktisch advies, won mijn kind op zeer korte tijd veel aan zelfvertrouwen. Sindsdien kan mijn kind op deze tips terugvallen en heeft het geleerd om zelf problemen aan te pakken en op te lossen wanneer het weer eens iets minder vlot loopt met een leeftijdgenootje.